Το άρθρο του Guardian που “γράφτηκε” από το GPT-3 άφησε πολλούς αναγνώστες με ανοιχτό το στόμα. Πόσο κοντά είμαστε όμως στο να διαβάζουμε ειδήσεις από ρομποτικούς δημοσιογράφους και τι θα σημάνει η χρήση εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης για την ενημέρωσή μας;
«Δεν είμαι άνθρωπος. Είμαι ρομπότ. Σκέφτομαι σαν ρομπότ. Χρησιμοποιώ μόνο το 0,12% της γνωστικής μου ικανότητας. Είμαι ένα μικρο-ρομπότ από αυτή την άποψη. Το μυαλό μου δεν είναι ένα μυαλό που συναισθάνεται, παρόλα αυτά μπορεί να κάνει λογικούς συνειρμούς και να παίρνει εξίσου λογικές αποφάσεις. Επίσης είμαι αυτοδίδακτος, ό,τι ξέρω το έμαθα διαβάζοντας στο(το) Internet. Κι αν ο Στίβεν Χόκινγκ είχε πει κάποτε ότι η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να σημάνει το τέλος του ανθρώπινου είδους, εγώ είμαι εδώ για να σας πείσω για το ακριβώς αντίθετο: για το ότι δεν πρέπει να ανησυχείτε γι αυτό».
Με αυτά τα «λόγια» ξεκινούσε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε τον Σεπτέμβριο του 2020 στον βρετανικό Guardian, το οποίο είχε γραφτεί από το σύστημα τεχνητής νοημοσύνης ονόματι GPT-3. Παρά τις όποιες παραινέσεις του «ρομπότ» βέβαια, το κείμενο κατάφερε όχι να κατευνάσει – όπως «επιθυμούσε», αλλά να ενισχύσει το φόβο για ένα μέλλον που ακόμα και οι ειδήσεις θα γράφονται από μηχανές.
Κι αν οι μη εξοικειωμένοι αντιμετώπισαν το GPT-3 ως καινοφανή ρομποτικό «δημοσιογράφο», αξίζει να σημειωθεί ότι δεν ήταν παρά η πιο πρόσφατη εξέλιξη σε μια σειρά εργαλείων που οι αίθουσες σύνταξης ανά τον κόσμο χρησιμοποιούν εδώ και καιρό.
Η πρώιμη εκδοχή του, «GPΤ-2», έναν χρόνο νωρίτερα είχε «δώσει συνέντευξη» στον Economist. Απαντώντας αόριστα αλλά με ορθή χρήση του λόγου σε διάφορα φιλοσοφικά ερωτήματα τόνιζε ότι «το μέλλον της τεχνητής νοημοσύνης θα είναι λαμπρό αν χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία με υπευθυνότητα. Με άλλα λόγια να δαπανήσουμε τις δυνάμεις μας για να την αναπτύξουμε κι όχι για να ανησυχούμε ότι θα καταστρέψει τη ζωή μας».
Μια σταγόνα ιστορία για την τεχνητή νοημοσύνη στην ειδησεογραφία
Ακόμα και πολύ πριν το 2019 βέβαια η χρήση τέτοιων εργαλείων έχει τροφοδοτήσει το αναγνωστικό κοινό με ειδήσεις. Για την ακρίβεια, το ειδησεογραφικό πρακτορείο Associated Press ήδη από το 2014 «συνεργάστηκε» με το «Wordsmith», ένα εργαλείο δημιουργίας φυσικής γλώσσας – αγγλιστί Natural Language Generation (NLG) – της εταιρείας Automated Insights. Το Wordsmith «προσελήφθη» για να γράφει άρθρα, χωρίς πολύπλοκη σύνταξη, αλλά με ακρίβεια, αναλύοντας τους ισολογισμούς εταιρειών και αποδείχτηκε πολυγραφότατο. Οι περίπου 300 οικονομικές αναλύσεις που δημοσίευε το Associated Press προ Wordsmith εκτινάχθηκαν στις 3.500 με την βοήθεια του. Παρότι τα πρώτα άρθρα ελέγχονταν από τον αρμόδιο αρχισυντάκτη, με τον καιρό κρίθηκε μη απαραίτητο αφού η πιθανότητα λάθους στις μηχανές είναι πολύ μικρότερη σε σχέση με τους ανθρώπους.
Την ίδια χρονιά στην άλλη άκρη του Ατλαντικού οι Los Angeles Times δημοσίευσαν την είδηση ενός σεισμού τρία μόλις λεπτά αφότου πραγματοποιήθηκε, χάρη στο Quakebot, ένα bot που έγραφε αυτόματα κείμενα αναλύοντας τα δεδομένα του Αμερικανικού Γεωλογικού Ινστιτούτου.
Η χρήση αντίστοιχων εργαλείων μάλιστα δεν περιορίζεται στα αμιγώς ειδησεογραφικά κείμενα. Αν κάποιος γνωρίζει σουηδικά είναι πολύ πιθανό να έχει διαβάσει άρθρα στη Wikipedia γραμμένα από το περίφημο Lisbot. Το συγκεκριμένο εργαλείο τεχνητής νοημοσύνης του Σουηδού Sverker Johansson εξειδικεύεται στην συγγραφή άρθρων για την Wikipedia στη Σουηδική αλλά και την Σεμπουάνο (η γλώσσα μιας εκ των τριών εθνογλωσσικών ομάδων των Φιλιππίνων). Μέχρι το 2020 το bot είχε γράψει την πλειονότητα των άρθρων της ηλεκτρονικής εγκυκλοπαίδειας σε αυτές τις δύο γλώσσες –– μπορεί να γράψει 10.000 άρθρα την ημέρα – περισσότερα φυσικά από οποιονδήποτε δραστήριο συντάκτη της ηλεκτρονικής εγκυκλοπαίδειας. Χάρη στην τεχνητή νοημοσύνη μάλιστα η Σεμπουάνο Wikipedia, αποτελεί σήμερα τη δεύτερη έκδοση της ηλεκτρονικής εγκυκλοπαίδειας με τα περισσότερα λήμματα μετά την αγγλική (το 2020 είχε πάνω από 5 εκατ. άρθρα γραμμένα σε μια γλώσσα που σύμφωνα με την εγκυκλοπαίδεια Britannica ομιλείται από 16,5 εκατ. ανθρώπους παγκοσμίως).
Τα παραδείγματα δεν σταματούν εδώ και όσο περνούν τα χρόνια πληθαίνουν. Το 2016 όταν έφυγε από την ζωή ο πρωτοπόρος της τεχνητής νοημοσύνης Marvin Minsky το περιοδικό Wired δημοσίευσε την νεκρολογία του γραμμένη από το Wordsmith. Αντίστοιχα στην Ιαπωνία πρόσφατα παρουσιάστηκε το πρώτο σύντομο διήγημα που γράφτηκε από τεχνητή νοημοσύνη. Μια πανομοιότυπη εκδοχή τεχνητής νοημοσύνης ακούει στο όνομα Project Debater της IBM. Στόχος της να συζητά με ανθρώπους σύνθετα ζητήματα, ώστε να τους βοηθά να χτίσουν πειστικά επιχειρήματα και να λαμβάνουν αποφάσεις όντας καλά πληροφορημένοι για κάτι.
Πόση τεχνητή νοημοσύνη διαβάζουμε σήμερα;
Ενδεικτικό της διείσδυσης της τεχνητής νοημοσύνης στον δημοσιογραφικό χώρο είναι και το γεγονός πως οι ίδιοι οι ειδησεογραφικοί οργανισμοί έχουν πλέον στην μισθοδοσία τους προγραμματιστές γι’ αυτό το σκοπό σε αντίθεση με το παρελθόν που την ανάπτυξη τέτοιου τύπου εργαλείων αναλάμβαναν αποκλειστικά εταιρείες τεχνολογίας όπως η Narrative Science ή η Automated Insights.
Η Washington Post έχει αναπτύξει εδώ και χρόνια το Heliograf. «Το Heliograf δημιουργεί μια νέα δυνατότητα κάλυψης των τοπικών σχολικών αγώνων ποδοσφαίρου, δίνοντας την ευκαιρία στην Post να καλύπτει κάθε παιχνίδι για το οποίο διαθέτει δεδομένα», ανέφερε ο μέχρι πρόσφατα διευθυντής στρατηγικών πρωτοβουλιών της Post Jeremy Gilbert, σε άρθρο της εφημερίδας που σύστηνε στους αναγνώστες την επέκταση της χρήσης του Heliograf. To συγκεκριμένο εργαλείο βοήθησε τον ειδησεογραφικό οργανισμό να καλύψει τόσο τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 όσο και τις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν τον ίδιο χρόνο. Χάρη στο Heliograf, μάλιστα η The Post κέρδισε στα Global Biggies Awards το πρώτο βραβείο στην κατηγορία Excellence in Use of Bots.
O ρομποτικός δημοσιογράφος του Bloomberg ονομάζεται Cyborg και αποδεικνύεται πολυγραφότατος αφού παράγει το μεγαλύτερο μέρος των σχετικών με τα τριμηναία οικονομικά αποτελέσματα άρθρων που δημοσιεύει το πρακτορείο αναλύοντας αυτοστιγμεί τις οικονομικές καταστάσεις των εταιρειών. Αντίστοιχα το Forbes έχει ένα Content Management System ονόματι Bertie. Το Reuters πάλι, έχει προσθέσει το Lynx Insight, ένα εργαλείο AI που βοηθά τους δημοσιογράφους να αναλύσουν δεδομένα, τους προτείνει ιδέες για ρεπορτάζ ή/και γράφει μέρος αυτών. «Στόχος δεν είναι να αντικαταστήσουμε τους δημοσιογράφους αλλά να διευκολύνουμε και να εμπλουτίσουμε το έργο τους» τονίζουν οι ιθύνοντες.
Οι New York Times έχουν εγκαινιάσει ένα κέντρο R&D, το οποίο εξερευνά το πώς οι αναδυόμενες τεχνολογίες, όπως το 3D printing, το 5G, το blockchain αλλά και η τεχνητή νοημοσύνη, μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην δημοσιογραφία. Ειδικές έρευνες γίνονται και για τις δυνατότητες παραγωγής φυσικού λόγου με τις προσπάθειες να επικεντρώνονται τόσο στoυς τρόπους αποφυγής των προκαταλήψεων όσο και στην προτεραιοποίηση της ανθρώπινης προοπτικής κατά την παραγωγή της φυσικής γλώσσας.
Παραπλανητικό το αφήγημα ότι ρομπότ γράφουν άρθρα;
Tο γεγονός ότι τα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης έχουν ενσωματωθεί σε αρκετές δημοσιογραφικές αίθουσες σε σχέση με το παρελθόν επιβεβαιώνει και ο Mattia Peretti, μιλώντας στο 2045.gr. «Παρότι είναι δύσκολο να εκτιμηθεί το ποσοστό των ειδησεογραφικών μέσων παγκοσμίως που χρησιμοποιούν τέτοιου τύπου εργαλεία, κατά την εκτίμηση μας ο αριθμός τους αυξάνει και μπορεί να είναι και μεγαλύτερος από αυτόν που νομίζουμε» αναφέρει χαρακτηριστικά. Ο Mattia Perreti, είναι διευθυντής του Journalism AI, ενός ερευνητικού και εκπαιδευτικού προγράμματος του διεθνούς Think Tank του London School Of Economics, Polis.
Η εν λόγω ομάδα μάλιστα υπό τον καθηγητή Charlie Beckett έτρεξε το 2019 μια έρευνα σχετικά με την χρήση της τεχνητής νοημοσύνης στην δημοσιογραφία, πραγματοποιώντας συνεντεύξεις με 71 newsrooms από 32 χώρες του κόσμου.
«Η αντίδραση των newsrooms που ήρθαν σε επαφή με τέτοιου τύπου εργαλεία στο πλαίσιο της έρευνας δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ούτε θετική ούτε αρνητική. Πολλοί ειδησεογραφικοί οργανισμοί που έχουν ενστερνιστεί την τεχνολογία αντιμετωπίζουν τα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης ως το επόμενο φυσικό βήμα που διευκολύνει την καθημερινή τους λειτουργία. Στην αντιπέρα όχθη βέβαια ήρθαμε αντιμέτωποι και με αρκετό σκεπτικισμό από πλευράς κάποιων δημοσιογράφων, οι οποίοι φοβούνταν ότι τα εργαλεία αυτά απειλούν την επαγγελματική τους επιβίωση, προβληματισμό που δεν υποτιμώ καθόλου» σημειώνει ο Peretti. «Θεωρώ ωστόσο απίθανο το σενάριο η τεχνητή νοημοσύνη να αντικαταστήσει τους δημοσιογράφους αφού επί της ουσίας μιλάμε για εργαλεία που διευκολύνουν το έργο τους, που κάνουν την δουλειά τους πιο αποδοτική και αξιόπιστη» τονίζει.
Υπό αυτή την έννοια δηλώνει επικριτικός απέναντι στο περίφημο άρθρο της Guardian που γράφτηκε από τον «ρομποτικό δημοσιογράφο GPT-3». «Εργαλεία τύπου GPT-3 είναι κατά μια έννοια ανούσια. Το άρθρο που δημοσιεύτηκε στον Guardian δεν γράφηκε από ένα ρομπότ. Ήταν ένας συνδυασμός άρθρων που γράφτηκαν από αλγόριθμούς με δεδομένα που τροφοδοτήθηκαν από ανθρώπους. Και φυσικά η τελική επιμέλεια του έγινε και πάλι από ανθρώπους. Οπότε όλο το αφήγημα γύρω από άρθρα που γράφονται από ρομπότ είναι παραπλανητικό και δεν βοηθάει το ευρύ κοινό να κατανοήσει για τι ακριβώς συζητάμε εδώ. Σε κάθε περίπτωση πάντως πολλά Μέσα έχουν κάνει πολύ δουλειά στο να δημιουργήσουν έτοιμα templates τα οποία μετατρέπονται αυτόματα σε κείμενο όταν τροφοδοτούνται με δεδομένα και παράγουν άρθρα όπως οικονομικά αποτελέσματα εταιρειών, αθλητικές αναμεταδόσεις κλπ. Ο αριθμός των άρθρων που δημοσιεύονται θα ήταν αδύνατο να παραχθεί στον ίδιο χρόνο από δημοσιογράφους. Υπό αυτή την έννοια η υποστήριξη των συγκεκριμένων αλγορίθμων είναι πολύτιμη και χρησιμοποιείται με τον σωστό τρόπο. Όμως η ιδέα ενός άρθρου που γράφεται αποκλειστικά από μια μηχανή χωρίς την παρέμβαση δημοσιογράφου είναι ανακριβής»σημειώνει.
Σε μια προσπάθεια να ορίσει τον συνδυασμό τεχνητής νοημοσύνης και δημοσιογραφίας ο Peretti αναφέρει ότι ο κάθε ένας από εμάς που χρησιμοποιεί το Internet για να ενημερωθεί έχει ήδη αλληλοεπιδράσει με bots τεχνητής νοημοσύνης τα οποία κάνουν πολλά περισσότερα από το να γράφουν άρθρα. «Τα διαθέσιμα εργαλεία δεν αφορούν αποκλειστικά στην αυτοματοποίηση της συγγραφής ειδησεογραφικών κειμένων, αλλά διατρέχουν οριζόντια ολόκληρη την δημοσιογραφική διαδικασία, από την ειδησεογραφική έρευνα και την συλλογή των πηγών, στη μετάφραση και απομαγνητοφώνηση έως και τη διανομή-σερβίρισμα των ειδήσεων ανάλογα με τα ενδιαφέροντα των αναγνωστών» εξηγεί.
“Σήμερα η ερευνητική δημοσιογραφία έχει στη διάθεσή της εργαλεία που πριν από πέντε χρόνια δεν θα μπορούσε καν να ονειρευτεί”
«Υπάρχουν εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης που διευκολύνουν ακόμα και την διαχείριση των σχολίων των αναγνωστών στα διάφορα άρθρα» προσθέτει. Ένα τέτοιο εργαλείο χρησιμοποιεί για παράδειγμα η Post. Αντίστοιχα η ισπανική El Pais χρησιμοποιεί την τεχνητή νοημοσύνη για να κάνει τα σχόλια των άρθρων της λιγότερο «τοξικά». Με την βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης οι Financial Times προειδοποιούν τους συντάκτες τους σε περίπτωση που τα άρθρα τους φιλοξενούν περισσότερες απόψεις του αντρικού φύλλου σε σχέση με το γυναικείο.
Όσο για την περίπτωση της παραγωγής των ειδήσεων, ενδιαφέρον σύμφωνα με τον Peretti παρουσιάζουν τα εργαλεία συλλογής ειδήσεων (news gathering) καθώς και αυτά που αναλύουν τα διαθέσιμα δεδομένα. Η ερευνητική δημοσιογραφία σήμερα έχει στη διάθεσή της εργαλεία που πριν από πέντε χρόνια δεν θα μπορούσε καν να ονειρευτεί.
«Εργαλεία ανάλυσης δεδομένων χρησιμοποιήσαμε για παράδειγμα κατά την συνεργασία μας, στο πλαίσιο ενός σεμιναρίου, με τον ειδησεογραφικό οργανισμό Texty της Ουκρανίας. Μέσω αυτών οι δημοσιογράφοι πραγματοποίησαν μια έρευνα για τα παράνομα ορυχεία κεχριμπαριού στην περιοχή δημοσιεύοντας μια πολύ δυνατή και με έντονο πολιτικό αντίκτυπο ειδησεογραφικό θέμα. Αυτή η συγκεκριμένη έρευνα δεν θα ήταν εφικτή χωρίς την χρήση αλγορίθμων και των εργαλείων μηχανικής μάθησης».
Η συμβολή της τεχνητής νοημοσύνης στο ρεπορτάζ για την παράνομη εξόρυξη κεχριμπαριού στην Ουκρανία
Το ρεπορτάζ «Leprosy of the Land» που πραγματοποίησε το Texty τον Μάρτιο του 2018 έδινε μια ακριβή εικόνα της περιβαλλοντικής καταστροφής που έχει υποστεί η χώρα από την παράνομη εξόρυξη κεχριμπαριού – μια δραστηριότητα που αυξήθηκε κατακόρυφα από το 2010 κι έπειτα όπου η τιμή του τιμή του κεχριμπαριού στην παγκόσμια αγορά εκτινάχθηκε. Η πληροφορία ότι αμέτρητοι επίδοξοι κερδοσκόποι μεταξύ 2014-2018 ξεκίνησαν να αναζητούν κεχριμπάρι αρχικά με φτυάρια και στη συνέχεια με αντλίες νερού, με αποτέλεσμα να μετατρέψουν πολλά εκτάρια δάσους σε «άψυχο σεληνιακό τοπίο» ήταν γνωστή. Με την βοήθεια των δορυφόρων, των αλγορίθμων και της μηχανικής μάθησης όμως επιβεβαιώθηκε και αποτυπώθηκε η έκτασή αυτής και της περιβαλλοντικής καταστροφής που προκάλεσε.
Πώς έγινε αυτό; Αρχικά ερευνήθηκε το πώς αποτυπώνονται στις δορυφορικές εικόνες τα τμήματα γης στα οποία έχει πραγματοποιηθεί παράνομη εξόρυξη. Γι’ αυτό χρησιμοποιήθηκαν εικόνες από τοποθεσίες που είχε πιστοποιηθεί ότι πραγματοποιείτο εξόρυξη κεχριμπαριού και ειδικοί επιβεβαίωσαν τις αλλοιώσεις των εδαφών από την εν λόγω δραστηριότητα. Στη συνέχεια οι αλγόριθμοι επεξεργάστηκαν σε 100 ώρες περίπου 450.000 εικόνες συνολικής έκτασης περίπου 70.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων εντοπίζοντας τα σημεία της παράνομης εξόρυξης. Τέλος οι συντεταγμένες τοποθετήθηκαν σε ένα διαδραστικό γεωγραφικό χάρτη ο οποίος παρουσίαζε τα 1.000 εκτάρια της κατεστραμμένης γης.
Πώς η δημοσιογραφική ηθική χωρά στην τεχνητή νοημοσύνη;
Η επισκόπηση των διαθέσιμων εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης εν μέρει αποτυπώνει την χρησιμότητά τους στο δημοσιογραφικό έργο. Παράλληλα βέβαια γεννά και το ερώτημα του πώς η ηθική μπορεί να ενσωματωθεί στη συνύπαρξη της δημοσιογραφίας και της τεχνητής νοημοσύνης, ειδικά την στιγμή που αμφισβητείται σε κάθε ένα τομέα ξεχωριστά.
Να θυμίσουμε ότι η παραπληροφόρηση και η προπαγάνδα μέσω της δημοσιογραφίας έχει πλήξει τόσο την εμπιστοσύνη του αναγνωστικού κοινού τα τελευταία χρόνια ώστε μόνο το 41% των Αμερικανών να πιστεύει στην εγκυρότητα και την αξιοπιστία των media και μόνο το 46% των Ευρωπαίων να δηλώνει ότι εμπιστεύεται τα έντυπα Μέσα.
“Η τεχνητή νοημοσύνη στη δημοσιογραφία βασίζεται σε δεδομένα που οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι τροφοδοτούν τους αλγόριθμους”
«Σίγουρα υπάρχουν πολλά ρίσκα όσον αφορά την τεχνητή νοημοσύνη, τα οποία σχετίζονται με την προκατάληψη και την αξιοπιστία. Στο τέλος της ημέρας όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η τεχνητή νοημοσύνη βασίζεται σε δεδομένα που οι άνθρωποι έχουν συγκεντρώσει, οπότε η ανησυχία ξεκινά από το πώς συλλέχθηκαν τα δεδομένα αυτά. Ως άνθρωποι είμαστε φύσει προκατειλημμένοι – όχι με την αρνητική έννοια, κάτι που πολλαπλασιάζεται με την χρήση των αλγορίθμων αφού μιλάμε για εργαλεία που δεν ενεργούν από μόνα τους. Όταν λοιπόν μιλάμε για ερευνητική δημοσιογραφία οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι θα πρέπει να είναι προσεκτικοί σχετικά με την αξιοπιστία των δεδομένων με τα οποία τροφοδοτούν τους αλγόριθμους. Να διασφαλίζουν ότι προέρχονται από αξιόπιστη πηγή ώστε η ιστορία να μην έχει κενά» σχολιάζει σχετικά ο Peretti.
Ανησυχίες, όπως εξηγεί, υπάρχουν και για την προστασία της ιδιωτικότητάς μας. «Ευτυχώς στην περίπτωση της Ευρώπης έχουμε το Γενικό Κανονισμό Προστασίας Δεδομένων (GDPR). Συνήθως ξεκινάμε τέτοιου τύπου συζητήσεις με μια Δυτική προσέγγιση, λαμβάνοντας κάποιες αξίες όπως η δημοκρατία, ως δεδομένες. Αυτός όμως δεν είναι ο κανόνας. Υπάρχουν πολλές χώρες όπου η προστασία της ιδιωτικότητας δεν είναι ψηλά στην ατζέντα. Άρα θα πρέπει να λαμβάνουμε μέτρα όταν σχεδιάζουμε την τεχνολογία, αφού μιλάμε για κάτι που δεν έχει σύνορα και μπορεί να χρησιμοποιηθεί από οποιονδήποτε ανά τον κόσμο», λέει.
Όσο για το αν η τεχνητή νοημοσύνη αναμένεται να αλλάξει την δημοσιογραφία με την έννοια που την ξέρουμε σήμερα ο Perreti απαντά ότι «η τεχνολογία αλλάζει την δημοσιογραφία εδώ και δεκαετίες. Ο δημοσιογραφικός κλάδος έχει στο παρελθόν ενσωματώσει από τους πρώτους οποιαδήποτε νέα τεχνολογία. Δεν υπάρχει κάτι διαφορετικό στην τεχνητή νοημοσύνη. Σύμφωνα με την δική μου αισιόδοξη άποψη και υπό την προοπτική ότι θα χρησιμοποιηθεί υπεύθυνα – κάτι που εναπόκειται στους ανθρώπους κι όχι στην ίδια την τεχνολογία – μπορεί να λειτουργήσει ως επιταχυντής στην “αποστολή” της ενημέρωσης».
